Οι μόδες αλλάζουν στο πέρασμα των αιώνων, ωστόσο κάποια διαχρονικά στοιχεία της παραμένουν και απλά εξελίσσονται.Υπάρχουν όμως και κάποιες τάσεις, ή προτάσεις της μόδας που άφησαν εποχή με την περίπλοκη φύση τους, ή την κωμικότητά τους. Φυσικά, οι άνθρωποι του μέλλοντος, θα μπορούσαν κάλλιστα να γελάσουν με εμάς, καθώς «τα πάντα ρεί» όπως είπε και ο Ηράκλειτος και τίποτε δεν παραμένει αναλοίωτο. Αρκεί να πρωτοστατεί η λογική. Όταν αυτή απουσιάζει, τότε έχουμε θέμα. Σήμερα, λοιπόν, θα ταξιδέψουμε στην χώρα των θαυμάτων μιας άλλης εποχής και σου υπόσχομαι ότι θα γελάσεις πολύ με αυτά που σκάρωναν οι τότε μόδιστροι και οι fashion influencers. Οι τωρινοί, πάλι, ξεπερνούν τον εαυτό τους. Τι, δεν πιστεύεις ότι και τότε υπήρχε αυτό το είδος; Και όμως, οι επηρεαστές της μόδας υπήρχαν από τότε. Το αστείο είναι ότι αναλόγως της εκκεντρικότητας του καθενός από αυτούς, η τρέλα βασίλευε, βασιλεύει και θα συνεχίσει να το κάνει.
Ιδού λοιπόν τα πιο θανάσιμα αμαρτήματα της μόδας από το παρελθόν:
1. Οι κόθορνοι (κοινώς "ιλλιγιώδεις" πλατφόρμες)
Το 16ο αιώνα παρακαλώ, οι κυρίες φορούσαν πλατφόρμες με σόλα που έφτανε σε ύψος κοντά στα 51 εκατοστά!!!! Εξυπηρετούσαν στο να μην βρωμίζουν τα φορέματα των δεσποινίδων και κυριών από τη λάσπη και τη βρωμιά που υπήρχε άφθονη στους δρόμους . Φορέθηκαν πολύ από εκείνες τις γυναίκες της υψηλής τάξης, ώστε αφενός να δείχνουν την ανωτερότητά τους σε σχέση με το λαουτζίκο, αφετέρου να εξισορροπούν τα πολύ μακριά και βαριά φορέματά τους. Το αστείο είναι ότι οι αυλικές-συνοδοί, υποχρεώνονταν επίσης να φορούν τους κόθορνους για να υπάρχει λέει ισορροπία. Δυστυχώς για εμάς, τα απαίσια αυτά παπούτσια φαίνεται πως ανακαλύφθηκαν στην Ελλάδα, υιοθετήθηκαν από τις Ρωμαίες και ως σήμερα επιστρέφουν για να ταλαιπωρούν τα ευαίσθητα μάτια μας. Εγκληματική τάση, επικίνδυνη για την φυσιολογική υγεία των ποδιών της γυναίκας. Αν δεν ερχόταν ο 17ος αιώνας που ανακαλύφθηκαν τα ψηλά τακούνια, τότε σίγουρα θα περπατούσαμε όλες με πατερίτσες σήμερα.
2. Τα κρινολίνα
Δημοφιλής τάση της μόδας που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1840. Επρόκειτο για ένα μεσοφόρι φτιαγμένο από τρίχες αλόγου. Η λέξη κρινολίνο προέρχεται από τη λέξη crinis («τρίχες») και lin («λινάρι») Το κρινολίνο, τον 19ο αιώνα ήταν το κατ'εξοχήν σύμβολο θηλυκότητας και κομψότητας. Εξαιρετικά δύσχρηστο λόγω της άκαμπτης φύσης του, υπέβαλε την χρήστη-δεσποσύνη να κάνει εξαιρετικά επικίνδυνους ελιγμούς για να καθήσει, πόσο μάλλον για να πάει στην τουαλέτα...Ναι, αλλά μπρός τα κάλλη τί είναι ο πόνος; Τα φορέματα έδειχναν ογκώδη με τη μέση δαχτυλίδι (χάρη στους κορσέδες). Αρχικά το κρινολίνο υιοθετήθηκε στην ενδυμασία των εύπορων γυναικών της Γαλλίας και έπειτα διαδόθηκε και σε άλλες χώρες.
3. Η φούστα που στένευε υπερβολικά στους αστραγάλους
Εξαιρετικά περίεργη τάση, καθώς συμπίπτει με την εποχή που οι σουφραζέτες κέρδιζαν μετά από πολλούς αγώνες το δικαίωμα της γυναίκας στην ψήφο, το 1910. Ενώ η φούστα ήταν άνετη, έσφιγγε περίεργα στους αστραγάλους, με αποτέλεσμα η γυναίκα να περιορίζεται και να κάνει μικρούς βηματισμούς, ώστε να μην σκιστεί το ένδυμα. Αποτέλεσμα; Στριμμένοι αστράγαλοι και άπειρα ορθοπεδικά περιστατικά. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όταν ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε, η συγκεκριμένη φούστα καταργήθηκε λόγω αχρηστίας...
4. Τα macaroni (μακαρόνια)
Τα "μακαρόνια" στα ρούχα και ιδιαίτερα στα μαλλιά των ευγενών τον 18ο αιώνα, είναι μια τάση μόδας που την έφεραν στη δεκαετία του 1760, νεαροί Βρετανοί αριστοκράτες που επέστρεφαν από ένα ταξίδι στην ηπειρωτική Ευρώπη, γνωστό ως Grand Tour, κοινώς πολιτιστικού περιεχομένου περιήγηση. Η τάση χαρακτηριζόταν από την υπερβολή και την επίδειξη του όγκου ως δείγμα πλούτου. Τόσο τα φορέματα όσο και τα μαλλιά έπρεπε να είναι έντονα, είτε σε χρώματα είτε σε μέγεθος. Ακολουθούσαν και τα παπούτσια με υπερβολικές μύτες και τεράστιες αγκράφες. Οι υπερβολικές περούκες σε ασημί πλατινέ χρώμα , όμως, έκλεβαν την παράσταση, καθώς η γελοιότητα της τάσης έφτασε στο σημείο να φορέσει στην πανύψηλη κώμη των επιφανών της εποχής μικροσκοπικά καπέλα στην κορυφή, που καθιστούσε το θέαμα αντάξιο των κλόουν στο τσίρκο. Η τάση διήρκεσε ως το 1772 και εξαπλώθηκε τελικά σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Ευτυχώς εξαφανίστηκε γρήγορα.
5. Φορέματα με αρσενικό (δηλητήριο)!!!!!!!
Στη βικτοριανή εποχή το δηλητήριο-γενικότερα- ήταν πολύ δημοφιλές. Οι μισοί, δηλητηρίαζαν τους άλλους μισούς, ειδικά στα υψηλά σαλόνια. Το αρσενικό έβρισκε χρήση παντού, από τα κεριά μέχρι τις κουρτίνες.Το 1814, μια χημική εταιρεία είχε εφεύρει μια νέα πράσινη βαφή, που είχε το χρώμα του σμαραγδιού. Οι κυρίες της εποχής μαγεύτηκαν, καθώς η λάμψη στα φορέματά τους ξεχώριζε καλύτερα την εποχή που οι εσωτερικοί χώροι ήδη φωτίζονταν χάρη στην εφεύρεση του φωτισμού αερίου. Δυστυχώς, το σμαραγδί χρώμα στις βαφές οφείλονταν στο αρσενικό, πολύ επικίνδυνο δηλητήριο. Και δεν ήταν μόνο στα φορέματα οι βαφές, αλλά χρησιμοποιούνταν ακόμα και σε γάντια και παπούτσια. Το αρσενικό μπορούσε να προκαλέσει αρχικά προβλήματα όπως εξανθήματα ή τριχόπτωση, αλλά η συνεχής έκθεση σε αυτό μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε σοβαρά συμπτώματα όπως νεφρική και ηπατική ανεπάρκεια. Οι κατασκευαστές αυτών των ειδών κινδύνευαν εξίσου, με αποτέλεσμα σταδιακά να καταργηθεί η χρήση του αρσενικού στις βαφές, με τη βοήθεια της ανακάλυψης των συνθετικών .
6. Υπερυψωμένα και φουσκωτά οπίσθια στις φούστες
Γνωστή και ως «Grecian Bend» , (δηλαδή η καμπουρωτή σιλουέτα) η βικτοριανή τάση με στηρίγματα στην πίσω πλευρά της φούστας, έφτασε στη σκηνή τη δεκαετία του 1870. Η παλαιότερη εκδοχή αυτής της τάσης απλώς περιείχε περίσσεια υφάσματος μαζεμένη και τοποθετημένη στο πίσω μέρος ενός φορέματος. Τελικά, όμως, οι φούστες απέκτησαν όγκο με μεγάλα μαξιλάρια, γεμάτα άχυρο. Οι κυρίες που τα φορούσαν κατέληξαν ως υπερβολικές φιγούρες με εξωθημένα οπίσθια. Η τάση χλευάστηκε όσο λίγες και το 1868, η Laura Redden Searing - χρησιμοποιώντας το ανδρικό ψευδώνυμο Howard Glyndon - έγραψε για την "αγωνία της μοδάτης" που ταλαιπωρούσε τις νεαρές γυναίκες στους New York Times: «Αν ήξερες το σπαρτιατικό θάρρος που απαιτείται για να περάσεις μια δοκιμασία αυτού του είδους δύο ή τρεις ώρες τη φορά, δεν θα αναρωτιόσουν αν της έχει μείνει έστω και μια ιδέα στο κεφάλι της μετά το τέλος της καθημερινής της εμφάνισης», είπε (α! που να αγιάσει το στόμα της). Αυτή είπε, αλλά έλα που η τάση εμφανίστηκε ξανά και τώρα τα μαξιλάρια τα βάζει η πλαστική χειρουργική. Oh tempora oh mores!
7. Φουσκωμένα μανίκια και φιγούρες
Τον 16ο αιώνα, άνδρες και γυναίκες έμοιαζαν με φουσκωμένα παγώνια, ένδειξη (πάλι ) υπεροχής των ευγενών. Βαμβάκι, μαλλί ή ακόμα και πριονίδι χρησιμοποιήθηκε για να προσθέσει όγκο στις περιοχές των ρούχων, ιδιαίτερα στα μανίκια. Οι άντρες μερικές φορές γέμιζαν την περιοχή της κοιλιάς (στη Μακεδονία το λέμε κιμπαρλίκι, για φαντάσου) για να δώσουν την ψευδαίσθηση του πλούτου και της ευημερίας ή έβαζαν μαξιλάρια στις γάμπες τους για να δείχνουν πιο μυώδεις. Δηλαδή, εμ πάχος, εμ απλυσιά, εμ εξτρά βάρος από τα φορητά μαξιλάρια, τελικά πρέπει να ήταν μαζοχιστές οι άνθρωποι.
8. Πουδραρισμένες περούκες
Τον 17ο και 18ο αιώνα, οι άνδρες έπρεπε να έχουν πλούσια μαλλιά ως ένδειξη υγείας και ανδρισμού. Ιδιαίτερα στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, αυτό ήταν δεδομένο, σε αντίθεση με τη φαλάκρα που ήταν σημείο γελοιοποίησης (σε αντίθεση με το σήμερα, που έγινε μόδα το ξύρισμα της κεφαλής, έχει δεν έχει μαλλιά). Κάπως έτσι ανακαλύφθηκε η πουδραρισμένη περούκα. Η περούκα κάλυπτε και την απλυσιά, καθώς εκείνα τα χρόνια η προσωπική υγιεινή απουσίαζε, λόγω πεποίθησης των ανθρώπων της εποχής ότι το μπάνιο και το λούσιμο άνοιγε τους πόρους, ώστε το σώμα να είναι επηρρεπές σε κάθε λογής ασθένειες. Τα αρώματα και οι πούδρες χρησιμοποιούνταν ώστε να καλύψουν τις δυσάρεστες μυρωδιές και συχνά οι πούδρες για περούκες περιείχαν λεβάντα ή πορτοκάλι για να τις καλύψουν (δεν θα ήθελα να ζω εκείνη την εποχή!) Η Γαλλική Επανάσταση έδωσε τέλος στις περούκες και ως το τέλος του 18ου αιώνα, τα κοντά φυσικά μαλλιά, με φαλάκρα ή χωρίς, πήραν τη θέση που τους άξιζε.
9. Cracows -Κρακοβίες (ή τα παπούτσια των ξωτικών)
Εξαιρετικά δημοφιλή τον 15ο αιώνα, τα παπούτσια "Κρακοβίες", με τις μυτερές, μακριές άκρες, πήραν το όνομά τους από την πόλη από την οποία κατάγονταν και υπήρχαν παντού στην Ευρώπη εκείνη την εποχή. Τα φορούσαν και τα δύο φύλα, για τους άνδρες όμως ήταν fashion statement. Τα ιστορικά στοιχεία δείχνουν ότι το μήκος των σόλων του παπουτσιού ήταν συνήθως περισσότερο από το 50 τοις εκατό του μήκους του ποδιού (πώς κατάφερναν να ζούν αυτοί;). Είχαν κόκκαλο φάλαινας ή κορδόνια στο τέλος, που ήταν δεμένα στα γόνατα για να μπορούν να περπατούν. Φυσικά καταργήθηκαν λόγω...αστάθειας.
10. Το...σακουλάκι για τα απαραίτητα (codpieces και δεν μπορώ να μεταφράσω)
Ως σήμερα, που έψαχνα να βρω τα περίεργα τη μόδας, γνώριζα μόνον το σπασουάρ για τους κυρίους, δη τους αθλητές. Την δεκαετία του 1500, όμως, οι άντρες φορούσαν διπλό εσώρουχο (;) το οποίο φορούσαν στο πάνω μέρος του σώματος. Σωλήνες, οι οποίοι ήταν κατασκευασμένοι από δύο ξεχωριστά κολάν, ήταν στερεωμένοι στην ζακέτα, ενω ένας μανδύας φοριόταν πάνω από το ρούχο. Καθώς ζακέτες και μανδύες ήταν κοντότεροι, η ιδιωτική περιοχή ενός άνδρα μερικές φορές εκτίθετο κατά λάθος. Προκειμένου να αποτραπεί αυτή η έκθεση, εφευρέθηκε ο "σάκος". Την εποχή που η αρρενωπότητα και ο ιπποτισμός εκτιμούνταν ιδιαίτερα, το codpiece έγινε μεγαλύτερο και πιο περίτεχνο. Καθώς η τάση προχωρούσε, τα codpieces άρχισαν να κατασκευάζονται από μεταξωτό βελούδο. Ο σάκος θα μπορούσε να έχει ακόμη και κοσμήματα ή κεντήματα (ουάου). Δηλαδή ποιός ο ρόλος του σάκου, τελικά; Να κρύβει ή να μην κρύβει; Διότι εδώ εγώ άλλα βλέπω και διαβάζω. Τέλος πάντων, για να μην ανησυχείς, στα τέλη του 16ου αιώνα, η τάση άρχισε να υποχωρεί ενώ μια καινούργια ανέτειλε: η παραφουσκωμένη κοιλιά που λέγαμε παραπάνω (από το κακό, στο χειρότερο δηλαδή).
Και αν νομίζεις ότι η επικίνδυνη και κακόγουστη μόδα τελειώνει εκεί, κάπου στα 1800, απατάσαι. Με τις παρακάτω εικόνες, καλείσαι να παραδειγματιστείς, διότι λίγο θέλεις για να ακούσεις (το λιγότερο) αναιδή σχόλια, που μάλλον θα ήταν και δικαιολογημένα, αλλά και να σκεφτείς καλύτερα το θέμα της λιτής και απέριττης εμφάνισης.
κωνικά σουτιέν και bee hives χτενίσματα (όπλα και εξωγήινοι!!!)
ανεκδιήγητα κολάν των 80΄ς (αποτυχημένο το physical τελικά)
μαλλί "αφάνα" και τόνοι από λακ
τριχωτά μαγιώ για πιο brutal εμφανίσεις στο κύμα (ποιός είδε και δεν φοβήθηκε)
σκουπιδο-φορέματα και τσαντάκι "κάλτσα"
τεράστια χείλη (και βλεφαρίδα κάγκελο μαζί) ή ο Donald Duck σε νέες περιπέτειες
δαντελωτά ρούχα για άνδρες (οϊ, οϊ)
jeans με παραθυράκια
τα ρούχα του "μακαρίτη" (με το συμπάθειο)
τα facekinis για προστασία από τον ήλιο (και όχι μόνον)
οι διαφανείς μπότες λανσαρίστηκαν από τη συνήθη ύποπτη (Kim Kardasian, η ΠΡΩΤΗ!)
θέλεις τα jeans σου και skinny και flared; να η λύση! (Θεέ μου....)
Όπως παρατήρησες ίσως, η δική μας εποχή υπερτερεί πολύ στην αηδιαστική εκκεντρικότητα και την τρέλα από αυτή των περασμένων αιώνων. Και έχω να σου παραθέσω χιλιάδες περίεργα ακόμη, αλλά φτάνει για σήμερα. Όσο γελάσαμε, γελάσαμε. Την παρακμή αυτή στην ιστορία της μόδας ΔΕΝ θέλουμε να την ξαναδούμε μπροστά μας, πόσο μάλλον στις πασαρέλες. Η Ντένη Μαρκορά έχει απόλυτο δίκιο τελικά. "Μαρούσκαααα...Το evian μου και γρήγορα, παρακαλώ!"
Περισσότερη τρέλα από το παρελθόν στο παρόν, εδώ:
Commentaires